Bir korku verir sessizlik, insana dair

• 

  Duruyordu.

• ben sigara içiyordum.

• ben sigara içerken

• o karşımda duruyordu.

• o benden habersiz duruyorken 

• ben sigara içiyordum,

• sigara için.

kendi üzerinde bir çaresiz çocuk gibi

büyüdük aniden.

gemilerimize dalgalar geldi, 

kimi zaman çok sert

rüzgarlı ve fırtınalı bir İstanbul 

gibi karanlıklar geçti. 

gürültülü kahkahaları 

ne herkes yaşar

ne de herkes yaşatabilir,

zamanla oluşan bir şey de değildir

birden oluverir.

içine akar, 

fırtınalı geçen bir sokak gibi

yağmur gibi.

bir yandan içini boşaltır

bir yandan doldurur.

vücudunda hissedersin

dudaklarında

gözlerinde

teninde 

havada..

bazen kemiklerinde frenler hissedersin

gökyüzünde bir başka silüet,

ince kabuklarda çatlaklar

boyadan dökülen lekeler

soymaya çalışırken 

kendi içinde bir çıplaklık hissiyatı.

çarpışmaktan,

aklını kaybedip 

dişlerini beton zemine gömmekten korkarken; 

korkuların, başkalarının korkuları olmaya başlar.

ve asıl korkmayanın sen olduğunu 

anladığında her şey çok geçtir.

çok geçten daha kötü bir şey yoktur.

korku karşındakine yayılır

dört duvarlık bir yaşam alanında

hapis hayatı yaşarsın.

hava solumak için fazla ağırdır.

bedenin güçsüz,

ifadelerin donuk

kelimelerin yırtık

cümlelerin ucu açık.

dudakları kurumuş
çizgisi kaybolmuş bir yolda
yağmurlar yağıyor gecenin karanlığına
nefes almak bile zor
düşünmek sadece -bir an-
filmin sonrası yok.
yüzündeki gülümsemeler parça parça
hiç bir an diyerine ait değil,
hayata bak..

garip.

bir korku verir sessizlik insana
geceler öyle sessiz
uyku tulumları gibi tek kişilik uykular;
insan nasıl konuşur ki kendisiyle
epeyce yaklaşmışım
duyuyorum
anlatamıyorum...