Bazen bir şekilde çekip gitmek gerekir; uzağında kalman..

      Ne kadar düşünüyoruz sıcak bedenler içinde; kendi başına kaldığın soğuk geceler karmaşıklaşıyor, düşünce havuzundayım.. Birlikteyken sıcak hissedersin; dolu.. Bazen o kadar yalnızız ki; her şey o kadar sessiz ki.. Kendimi ifade edebileceğim bir yol bulmaya çabalıyorum, o zaman klavyemin tuşlarına sertçe basmam gerekiyor; duyarsız kalamıyorum olan bitene; hep içinde bir yerdeyim istesem de istemesem de..

      

      
        Bazen sıkıca kavrıyor bir beden; tutsağı olup çıktığım anlar oluyor, yoruluyor muyum bilmem sadece keyfini çıkarmaya çalışıyorum anın ve bazen bir büyü oluşuyor; o zaman korkuyorum, beladan kurtulamayan bir çocuğun yaşamı gibi olup çıkıyor hayatım.. Sadece haykırarak; derdini anlatmayan bir çocuk gibi oluyoruz bazen; paylaşmıyoruz, içimize atıp öylece saklıyoruz, neden bilmiyorum ve bu bizi güçsüz kılıyor; sesim kısılıyor dinletemiyorum kendimi anlatamıyorum bağırmak istemiyorum sadece; anlayış tüm beklediğim.. Kimse yıpratılmak istemez; kendini önemsenmiyormuş gibi hissetmeyi istemez; bazen yanlış oyunlar oynarız istesek de istemesek de yanlış olduğunu bilsek de bilmesek de bu böyle devam ediyor..

       Geride kırılmış bir kalp bırakmak istemiyorum; uzağında kalmak istemiyorum ama bu bizi mahveder bazen.. Eğer doğru bir yol seçmek isteseydik ardına bakmadan emin olduğun yoldan giderdik; ama bazen karşına nedeni bilmeden duraksıyorsun öylece; tutsağı oluyorsun; çıkmazlarda kayboluyorsun..