O gün tükenip
batan güneşe doğru devam ederken; ‘gitme kal’ demesini beklersin. Durup sana
bakmasını elini tutup çekiştirmesini dilersin; bir çocuğun en sevdiği
oyuncağının elinden alınmasına engel olmaya çabalaması gibi; çekiştirmesini.
Oysa sadece aynı şeyleri yaşasak da düşünsek de çekip gidenlerdeniz; neden
demeden kendine sormadan; çekiştirmeden. Bu yüzdendir ki devam ederken yine
yalnız başıma; yine yalnızca rüzgar çekiştiriyor montumu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder