Sayfalar

28 Ekim 2013 Pazartesi

Sıkılıyorum Sıkılmakta Olanbitenden

Bir zaman vardı,
tam olarak ne olduğuna dair
bir şeyler düşünüyordum.
bir kaç gün
sanki tek başıma gibiydim.
yaptıklarım
yapmak istediklerime yetmiyordu.
ne yapmam gerektiğini düşündüm,
ve aklıma gelen ilk cevap
yapmak istediklerim için
ne yapıyorum?
sorusunu kendi kendime
sormak oldu.

bu bir kaç günde
aynı sokaklara uğrayıp durdum.
karşıma bir kaç kadın çıktı,
sigaramı içerken onlara baktım
bir şeyler yapmamı bekler gibi
baktılar.
sigaramı bitirdim,
ve olağan zamana
geri döndüm.

çalıştığım cafeye gidiyorum,
ve insanlar için yemekler yapıyorum.
onlar beni tanımıyorlar
yemeklerin tadları damaklarında kalıyor.
ve onları tanımıyorum.
ordan çıkıp bir bara doğru
hareket ediyorum gece,
bir bira içip kalkmayı bekliyorum.
beklerken tanıdık insanlarla
muhabbet etmek
zorunda kalıyor,
sonra çekip gidiyorsunuz.

ne kadar sıkıcı bir devamlılık
hali,
anlatamıyorum.

fark yaratacak bir şeyler peşindeyken,
olağan sokağınızdan sapamadığınız
anlar silsilesi devam ediyor.

ne kadar sıkılıyorum
anlatamıyorum.

insanlar ne kadar sıkıldıklarını
anlatıp duruyorlar.
ve fazlasıyla memnun gözüküyor yüzleri.

ne kadar sıkılıyorum
anlatamıyorum.

bir sona yaklaşıyorum
bir başlangıç cümlesi arıyorum
bundan o kadar sıkılıyorum
ama
anlatamıyorum.


2 yorum:

  1. "insanlar ne kadar sıkıldıklarını
    anlatıp duruyorlar.
    ve fazlasıyla memnun gözüküyor yüzleri."

    ne güzel dedin!
    gerçeklik algımız farklı olmalı, aynı söyleyip nasıl farklı hissederdik yoksa.
    dilerim, aramalardan da sıkılmazsın.
    sevgilerimle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, sanırım başkalarının algılarını dinlemekten başını öyle bir kaldıramıyorsun ki kendi algı ve dünyana odaklanmam o kadar güçleşiyor.

      bunun farkına vardığımızda bir şeyleri yoluna sokmaya yakın olan taraf olacağımızı sanıyorum.

      sevgiler..

      Sil