Sayfalar

23 Haziran 2014 Pazartesi

Bir şekilde ölümü deniyorduk

okula devamlı gitmiyor, sabit bir iş fikri oluşturmuyordum, ortalıkta her sokakta bir iş peşinde gezip durmaktaydım ama bir durak noktası yoktu. başı boş köpeklerden ayırt edilemez haldeydim.

ay boyunca kazandığım parayı dostlarımla içerek harcıyordum, henüz daha değerli bir şeyin farkına varma şansım olmamıştı. garip bir şekilde yaşam beni dehşete düşürmekten yılmıyordu. bir yerde uyumak, yemek yiyip hayatın sana vereceklerini bekleyerek yaşamak ürkütücüydü. farklı görünmek, hayatın insanlara veremediklerini onlara sunmak bir an cazipti. elinde pek de bir kırıntı kalmadığını anladığın ana kadar.

içtiğin zaman dünya yine vardı ama belki de dürtülerin ve korku dolu hislerinden uzakta kalmayı başarabiliyordun. ayık gezen sarhoş adamlar olmak daha dürüstçe gelirdi ve bir süre tersini denedik. sarhoşken ayık olmak bir an için tamam gibiydi sonrası yolun sonunu pek getiremedik.

her gün yeni bir müzik arayışı içindeydim. bu oldukça iyiydi, gelecekle geçmiş arasında bir yerlerde kaybolmanıza yetecek kadar müzik arayışına giriyordum. rahatlamış gibiydim bir süre. alıkoyuyordum kendimi kötü şeylerden. kötü bile iyi geliyordu, acı oldukça tatlıydı müzik dinlerken. garip müzik denen şeyler milyonlar satıyordu, insanları anlayamıyordum. hep bir yerlerde saklı kalmış şeyler arayışındaydım ve müzik de buna dahildi. her an için bir yerlerde saklı kalmış bir şarkı vardı garipti, ve onu bulduğunda iyi hissediyordun.

ve ölüm.
çoğu insanın
ölümü bir çeşit
aldanmaca.
henüz hiç bir şeyini
kaybetmemişken
kaybettim demek için
güzel sarhoş olmak
gerekiyordu.

hepside kaybolduklarını
sanırlardı,
onları kurtarabilecek
bir yarı tanrı modelleri vardı.
hiç biri tanrılarını kaybetmek istemedi
ve hepsi de onları kaybetti.
ahmaklardı
neye ait olduklarını
ve neye sahip olduklarını
hiç bir zaman anlamadılar
ve en garibi
hep anladıklarını
sandılar.

bir şeyleri kaybettiklerinde
enkazda sandılar kendilerini,
ta ki daha iyilerini 
kaybedene kadar.

ölüm bir kucaktaydı,
ölüm anlıktı
herkes öldü
ama çok azı
ölümü hakedecek kadar
hayattaydı.                                                            






4 yorum:

  1. şiirine bayıldım!hep yaz olur mu ;)

    YanıtlaSil
  2. Ölümü hakedecek kadar hayatta olmamız şart mı acaba ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ölüm bir son olduğu gibi tüm hayatını topladığın bir varış noktası. hayatın sonunda herkes ölür ama hakedip ölüm olayına öyle varmak cazip olanı sanırım.

      Sil