sadece bir kaç cümle yazıp yine silecektim yazı oldu.
sanırım tanrı benimle dalga geçiyor.
dünyanın başka bir noktasına bir varış bir hayalden çok
eylemsiz bekleyişimizin bize olan bir hediyesi.
tüm buralardan gitmek..
bir süre kafamı dinleyip fotoğraflamak
kafamı bulanıklığını atmak için yapabileceğim en mantıklı şey.
bana şuan bu fotoğraf makinesinden başka iyi gelen
herhangi bir şey var demem zor olur.
önümde ki bir kaç hafta da
kalabalığın içinde koşuşturup duran bir ben var olacak,
bu kargaşada tek istediğim herkesin arasında kaybolmak.
varken yoksam
herkes için yok olmamın kimseye zararı dokunmaz sanırım.
dost dediğim bir kişinin yanında
bir zaman bile yeterdi.
fransız balkonu olması şartı koşmuyorum
olsa hiç fena olmaz.
bir kaç gündür sürekli yağmur yağıyor bu şehre
görmem gereken ne varsa belki yağmurdan
çıkıp bakmıyorum bile.
kendi başıma kaldığım kısa zamanlar da
yağan yağmurun ardındakileri çekiyorum.
hiç kimse onları çektiğimin farkına bile varmıyor
hesap vermek zorunda değilim ve kafam rahat.
onları tanımam gerekmiyor
onları durdurmam ve konuşmam gerekmiyor
yoldan geçiyor olmaları ne kadar güzel raslantı
makinem adına.
sevdiğiniz bir şeyle uğraşırken içinde bulunduğun durumu düşünmen bile gerekmiyor. seni düşünen veya düşünmesini dilediğin kimseyi düşünmüyorsun. devamlı bir fotoğraf çekme zorunluluğu hissedip devam ediyorsun.
sanırım en büyük zaferin o an da oluyor. -hayatın sana sunamadıklarını sunan- uğraşında sana dokunan ve kafanı kurcalayan kimsenin olması nasıl bir zaferdir
yalnızlık bir zafer midir peki
kendinden uzaklaşmak keyif midir
yoksa Kadıköy sokaklarında açtığın bir bira mıdır keyif?
keyif harbi bir dostun kelimelerini kucaklamakta mı gizlidir
bir parça para mıdır?
bir sokak köpeği bile bir keyiftir bazen
mazgallarda, sokaklarda, kaldırımlarda yağan yağmurlar mıdır
hayatta her şey içsiz güçsüzdür
sen ona ihtiyaç duyana kadar.
o zaman bu gece ihtiyaç duymaya içelim,
varsa bir biranız bende içerim.
alkol kullanmiyom kardes
YanıtlaSil