Benim
yalnızlıklara sarılı aşklarım var, içime çekmeye bayıldığım kokularım; dumanım
var. Beni güldüren, nahoşlaştıran tatlarım var; kendimi anlayamadığım da bana
beni anlatan arkadaşlarım; dostlarım. Kim derse bir şey, laf ederse dostlarıma
basarım bir tekme de onlara; alışık değil miydik tekme yemeye, biz değil miydik
her şeyi uzaktan da olsa seven, korkak olan onlar değil miydi; sevgimizi
kıskanan… Bizi ulaşılmaz yapan biz miydik, saklayıp kapılarını kapatan;
soruyorlar sonra şuursuzca neden diye, ve soruyorum şehre yaşıyor muyduk biz,
var mıydık, atıyor muydu kalbimiz yoksa zaten yalnız mıydık…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder