En kuytular da,
en çıkmaz sokaklar da bıraktık sanırız yaşadıklarımızı, tutkuyu. Oysa her an
çıkar karşına; yerinde duramayan bir çocuk misali anıların ve sarıyorlar şehri
de senide; sıkıca sarıyorlar… Devam ederken yine yalnız başına; çıkar karşına
ve hani duramazsın, bakmak istersin ama kaçarsın, yanına yaklaşmak istersin ama
yok, olmaz bazen.. Sen yok olursun yeniden; güneş doğar ilerler ve batar ama
sen onsuz geçen bir zamanda yine batarsın ama bu kez doğamazsın. Gecen uzar; gündüzün kaybolur. Uykun kaçar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder