sanırım, milyon kere özür dilesem hiç bir şeyi telefi etmez. özür kelimesinin anlamından bile bi haber bi adamım, havada asılı kalmış basit bi kelime olarak kaldı bende, o hale getirdim. keşke karşına hiç cıkmasaydım demek isterdim, onu da diyemedim bu defa.. beceremedim ne de yaklaştım.
ne yaptığını bilmeyen bir aptal, her şeyin azına sıcmak için gayret etti. değer verip ne yapıcağını ne şekilde çözümler arayacağını bilmeyen bi cocuk kaldım. büyüdüğünüze karar verdiğiniz an, bazen sarsıcı oluyor. adam olup bir adamın verebileceği yanıtları vermek, bazen hiç saymadığınız sayılara denk haldedir. bir gün adam olursam, tekrar özür dilemek isterim farkındalığından kaçtığım her şeyden. yüzüne bile bakamam ama denerim, adam olursam.
...
hayata vermem gereken yanıtları hep yuttum. ileriyi görmekten hep korktum. dedim ya önce adam olmak gerek. adam olmaya yaklaştığında o gece hiç bitmiyor. ve bitmeyen her gece sonra ki çok sayıda günün ruhudur, bu zordur.
...
bazen bir karmaşanın içinde bir şeyleri sevmeyi denersin, bir şeylere ait olmayı. karmaşayı yaratansa kendi hayatlarınızın içinde ki yanıtlara bağımlı kalır. seversin bir şeyi, herkes birilerini sever, bazen diğer hepsinden farklı olarak bazense ona yakın. bir gün bitmesi gereken bir şeyler olur, bir gün bitince özlenecek şeyler, bir gün, bitince sigara yaktıracak şeyler bazen kaybetmekten korktuğun şeyleri kazandıracakların ve kazanacakların için bırakman gerekir.
...
bir gün, bir cümle duydum. sen bir -boşluksun- . kendi hayatının dolu yanlarını boşaltmış bir adamım. yaptığım buydu. bazen hayatına girdiğim herkes için kendimden nefret ediyorum. sesini duyduğumda kendimden nefret ediyorum. eski bir fotoğrafa baktığımda kendimden nefret ediyorum. yaşadığım hayat içinde veremediğim her cevap için ...
ne yapmam gerektiğini, neye inanmam gerektiğini, ne olduğumu bilmediğim bir boşluğum. benden daha fazla nefret etme. beni görme bile. kalabalığa karışmış kimsenin görmediği bir adamım. kendimi bile göremiyorum. neye benzediğimi neleri sevdiğimi bile. tüm hayatımı fırlatıp gitmek isterdim tüm her şeyden, onu bile beceremiyorum. hayatım cehennem kadar soğuk, sanki her şey kendi çevremde dönmeliydi sanki buna hayat deniyordu. bir bok bilmiyordum hayata dair. ve biliyorum ki hiç bir tokat, bir an da ki tek bir cümle kadar can yakamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder